‘Pietertje Roet wou zo dolgraag spelen

Piet wou net als de kinderen zijn.

Sint zegt: Nou, voor deze keer

Pietertje Roet, dan nooit meer.’

[fragment kinderliedje Herman Broekhuizen, uit zijn radioprogramma Kleutertje luister (1946-1975)]

Sinds het oplaaien van de discussie rond Zwarte Piet is een traditioneel kinderfeest tot verhardend strijdtoneel verworden tussen voor- en tegenstanders. Als in een loopgravenoorlog zijn de stellingen ingegraven in zwart-witte meningen waarin iedere relativering als racistisch dan wel cultureel landverraad bestempeld wordt. In de menselijke geschiedenis en wereldwijd zijn de meest felle en slepende conflicten terug te leiden naar politieke en religieuze overtuigingen. Overtuigingen hebben doorgaans gemeen dat rede door emotie overstemd wordt, en vragen niet voor niets een leap of faith. Hoewel we graag alle overtuigingen willen respecteren door ze serieus te nemen is dat per definitie onmogelijk. Impasse of toch niet?

Ook improvisatieacteurs krijgen met de paplepel ingegoten dat duidelijke stellingnames en contrasten de mooiste scènes opleveren. Dit levert immers spanning op, een dramatisch moment en de mogelijkheid voor een omslagmoment. Kortom: een mooi resultaat. Gelukkig zijn de meeste improvisatieacteurs doorgaans ook –spelers. Of beter, zijn dat weer opnieuw geworden.

‘Spelenderwijs’ gaan onze kinderen op onderzoek uit, leren over de wereld om hen heen en zoeken grenzen op. Als kind mag dat omdat ‘het maar spel is’, maar eenmaal volwassen ‘is het spel uit’ omdat de wereld serieus genomen dient te worden. ‘Volwassen’ worden betekent letterlijk dat de ontwikkeling stil komt te staan en bereidheid tot leren en veranderen afneemt. Improvisatiespelers hebben de deur naar de speelsheid van hun jeugd opnieuw geopend door open te staan voor spelinbreng van anderen, flexibel en in het hier en nu te zijn, te experimenteren en vooral fouten te durven maken en accepteren. Een improvisatiespeler ziet in verschillen geen belemmeringen, maar mogelijkheden.

Marijn Vissers werkt in de dagelijkse praktijk met verschillende doelgroepen en culturen, en gebruikt improvisatietechnieken om deze te verbinden. Humor speelt hierbij een belangrijke rol: door samen te spelen en grappen met — en met een knipoog zelfs over — elkaar te maken maakt spanning plaats voor wederzijds begrip. Hij omarmt de diversiteit en verschillen tussen mensen en bevolkingsgroepen, en is er van overtuigd dat improvisatietechnieken de sleutel zijn naar wederzijds begrip, acceptatie en waardering. Respect ontstaat ook niet door elkaars tegenstellingen, gevoelens en grenzen te ontzien of te verbloemen, maar deze juist op speelse en humoristische wijze af te tasten op de speelvloer. In deze workshop zal Marijn spelen met de wit-zwart tegenstellingen en deze samen met de deelnemers inkleuren.

Deze workshop is (ook) geschikt voor mensen die weinig tot geen ervaring hebben met improvisatie maar wel geïnteresseerd zijn in de multiculturele samenleving (bijvoorbeeld vanwege werk). Leeftijd, beperkte beheersing van Nederlandse taal of een handicap hoeven geen belemmering te vormen. Ook ervaren improspelers kunnen zeker nieuwe ervaringen opdoen.

Commentaren

commentaren