“I have invited players to be grungy resistance fighters at a musical larp …” (blog Larpwright)

LARP is een afkorting voor ‘Live Action Roleplay’ (fysiek rollenspel). We gebruiken het zowel als zelfstandig naamwoord en een werkwoord ‘een LARP’, ‘LARPen‘ en we noemen een persoon die deelneemt aan een LARP zelfs ‘een LARPer’.

Het werkt als volgt: Iedere deelnemer heeft een personage, en alle personages delen een gezamenlijke setting. Het karakter zou bijvoorbeeld ‘Bleeding Gums Murphy’  kunnen zijn, een louche saxofonist, en als decor een jazz club in Chicago in de jaren 70 – geïnspireerd op de film ‘Blues Brothers’. Meestal wordt een locatie gehuurd of gebouwd die overeenkomt met de setting. Spelen we Vikingen dan kan dat een Longhouse zijn, spelen we een detective dan kiezen we wellicht een oud hotel of een hut. Een jazzclub in Oslo kan doorgaan voor een jazzclub in Chicago.

Vaker wel dan niet verkleden we ons als de personages, passen we onze lichaamstaal en gezichtsuitdrukkingen aan om meer te lijken op de persoon die we voorwenden te zijn. Op die manier zou je een LARP zou kunnen beschouwen als een gekostumeerd feest of themafeest in een passende omgeving, afgezien van het feit dat we ook personages spelen.

Samen vormen de personages een samenleving, met kleinere en grotere groepen. Zo zijn de vier mensen hier een familie: moeder, vader en twee kinderen. Die groep van 20 man daar vormt een compagnie soldaten. Die twee daar in de hoek … niet vragen, die willen overduidelijk niet gestoord worden.

Een LARP heeft doorgaans enkele organisatoren – die de zaken voorbereiden, de personages verdelen over de deelnemers en een setting kiezen (Romeinen die de Saturnalia vieren? Een groep universiteitsmedewerkers in een crisisberaad?) Het zijn geen regisseurs of auteurs: als het spel eenmaal is begonnen bent jij zelf degene die beslist wat jouw personage gaat doen.

Van het begin tot het einde houden we deze illusie voor elkaar intact, door te doen alsof we het gespeelde personage zijn, alsof we leven in die andere plaats en dat andere tijdperk, en vermijden ieder enkel woord dat ons kan herinneren aan onze ‘eigenlijke’ identiteit. Zo kunnen we scenario’s (re)construeren, uiteenlopend van de bronstijd tot moderne tijd, en verhalen van actie en thriller tot psychologische drama’s en absurditeiten.

Wanneer mensen elkaar ontmoeten gebeuren er dingen. Wanneer personages elkaar ontmoeten, gebeuren er zelfs nog spannender dingen. Oude vijanden zullen hun degens trekken om te duelleren. Zes koppels zitten in een café, elk met hun eigen relatieproblemen die voor het vallen van de nacht opgelost moeten zijn. Vijftien bedoeïen roken waterpijp en sjacheren over kamelen terwijl Aladin binnenkomt met een magische lamp.

Waarom zou ik LARPen?

Rollenspel is creatief, speels en levendig. Terwijl bij acteren de nadruk ligt op de ervaring van de toeschouwers, is LARP-rollenspel is voor je eigen plezier, voor de sensatie van de beleving. Maar wat is het ‘doel’ van deze ervaring? Er is geen eenduidig antwoord: LARP is een culturele beleving, en verschillende LARPs zullen verschillende uitkomsten geven. Een actie-LARP zal je opwinding, adrenaline, een gevoel van overwinning of verlies geven, als een actiefilm of voetbalwedstrijd; alleen intenser. Een psychologische eigentijdse LARP zal je inzicht geven hoe mensen denken, voelen, met dilemma’s omgaan, zoals in een drama van Ibsen; alleen dichter bij huis. Een romantische komedie LARP zal je herinneren aan zoetsappige scènes, anekdotes om over te lachen en na te denken, een onschuldige flirt – zoals bijvoorbeeld een film van Woody Allen; behalve dat je er zelf deel van uitmaakt en het zelf ervaart.

Bovenal is LARP iets sociaals. Je speelt met mensen die je kent, of je leert nieuwe mensen kennen door met hen te spelen. Daarna hebben je meestal een biertje, praat over de belevenis en leert de mensen achter de maskers kennen. Net als bij boeken of films verschillen voorkeuren van mens tot mens.

Maar we durven te stellen dat LARP een sterkere culturele ervaring dan de meeste andere uitingen – realistischer, persoonlijker, democratischer. Het wordt ervaren als dichter bij jezelf, voelt meer intens en je beleeft een deel van de scheppingsvreugde die schrijvers, regisseurs en acteurs ervaren.

Maar… is het niet moeilijk?

Nee, doorgaans heeft slechts een enkele deelnemer aan een LARP ervaring met theater en acteren. Dit is geen ‘amateurtoneel’ – er bestaan geen professionele LARP-spelers! – maar iets anders, een andere manier van zijn, acteren en het vertellen van een verhaal. Er zijn geen recensenten die beoordelen hoe ‘goed’ je hebt gespeeld – je bepaalt zelf hoe goed het je bevallen is!!

De eerste vijf minuten van een LARP voelen misschien een beetje verwarrend, maar de meeste mensen hebben het spel instinctief en snel door. Heb je als kind ‘vader en moedertje’ of ‘cowboys en indianen’ gespeeld? Dan heb je al geLARPt.

Dit betekent niet dat LARPen (alleen) kinderspel is – spelen daagt je op vele manieren uit: om jezelf te verplaatsen in het leven en denken van een heel ander persoon, om de samenleving van het personage en diens persoonlijkheid in lichaamstaal, manier van spreken en handelen te recreëren, en een verhaal te vertellen samen met andere mensen.  Deze uitdagingen zijn spannend omdat er geen critici aanwezig zijn. Je kunt niet ‘fout’ spelen, maar je kunt altijd iets nieuws spelen.

Door: Eirik Fatland

—

Voor meer informatie over de Scandinavische (Nordic) LARP-stijl kunt u terecht op Nordiclarp.org. De videolezing van Johanna Koljonens over Nordic LARP is een goede introductie.

Deze blogtekst werd met toestemming van de auteur vertaald en herplaatst. Bron: http://laivfabrikken.no/hva_er_laiv.html (Eirik Fatland, Larp Factory Oslo) en http://mad-about-the-boy-larp.blogspot.no/p/what-is-larp.html (Engelse vertaling: Trine Lindah).Wie zelf een Nordic LARP wil ervaren kan deelnemen aan de ‘Workshop: When Our Destinies Meet’ op zondag 3 april.

Commentaren

commentaren